نگارم دخترم

بهترین لذت آدمی این است که بداند نسلی که از او به جا مانده ، ولی حسی برتر از هر لذت موجود این است که بداند مسئولیت خانواده ای بر دوش اوست و هر فردی میتواند از این لذت برخوردار باشد. نلسون ماندلا

 یک‏جایی از زندگی که رسیدی به یک‏جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی اونی که زود میرنجه زود میره، زود هم برمیگرده. ولی اونی که دیر میرنجه دیر میره، اما دیگه برنمیگرده.. به یک‏جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی رنج را نباید امتداد داد باید مثل یک چاقو که چیزها را می‏برد و از میانشان می‏گذرد از بعضی آدم‏ها بگذری و برای همیشه تمامشان کنی. به یک‏جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی بزرگ‌ترین مصیبت برای یک انسان این است که نه سواد کافی برای حرف زدن داشته‌باشد نه شعور لازم برای خاموش ماندن. به یک‏جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی مهم نیست که چه اندازه می بخشیم ...

دیروز خواهر یکی از همکارام رو که لنفوم هوچکین داره و شیمی درمانی و رادیوتراپی میکنه آوردن آزمایشگاه که اگه بشه براش سرم بزنیم چون بیمارستان نتونسته بودن رگش رو پیدا کنن . من و یکی از همکارام خیلی تلاش کردیم تا تونستیم بعد از سه چهار بار سوراخ کردن دست و پاش بالاخره از قوزک پاش یه رگ بگیریم ،وقتی رنج و عذاب اون دختر بیست ساله رو دیدم و خودم قاضی خودم شدم دیدم که من چقدر بی انصافم که با تن سالم هنوز هم دارم دنبال یه فکر میگردم تا ناراحت باشم و اون بشه علت بی حوصلگیم. خدایا بابت دختر سالمی که بهم دادی و  فرصت دادی که رشدو بالندگیش رو ببینم ازت ممنوم،و ازت معذرت می خوام که اینقدر بنده بی انصافی ام . منو بابت ناشکریهام ببخش خدایا ...

تو چه دانی که پس هر نگه ساده من،چه جنونی چه نیازی چه غمی ست تا جنون فاصله ای نیست از اینجا که منم. مهدی اخوان ثالث

دیروز وقتی می خواستم نماز بخونم نگارم گفت که منم می خوام نماز بخونم ،چادرو روسری سرش کرد و کنار من ایستاد . رکعت اول :این رکعت با تمام تاب خوردناش تموم شد . رکعت دوم: بعد از حمد نگار داد میزد بابا برام آب میاری آخه تشنمه .وای داشتم از خنده منفجر می شدم به زور این رکعت هم تموم شد . رکعت سوم :نگار با شنیدن صدای باباش:بابا آروم! ساکت باش مگه نمی بینی داریم نماز می خونیم حواس ما رو پرت می کنی؟ دیگه نمی تونستم خودم رو نگه دارم ،رکعت چهارم هم که طاقتش تموم شد و گفت :مامان بسه دیگه من نمازم رو خوندم برم بازی کنم .با این وضیعیت به همه هم می گفت من با مامانم نماز خوندم.

تمام این روزها با روح خسته من داره میگذره اما تو تمام این لحظه ها با یک نیروی محرک قوی بازم منو به جلو هل می ده و اون نگاره . دیشب با اینکه اصلا حال و حوصله نداشتم و با کمال افسردگی داشتم بافتنی می بافتم شنیدم که نگار داره با خودش یه زمزمه هایی میکنه خوب که گوش دادم دیدم داره کلمات انگلیسی که تازه یاد گرفته رو خودش با خودش تکرار میکنه .اون موقع بود که از خودم خجالت کشیدم و فکر کردم که به جای زانوی غم بغل گرفتن این منم که باید این لغات رو باهاش تمرین کنم ،این بود که بلند شدم و رفتم و کلی باهاش شعر خوندم و بازی کردم اونقدر که هردو خسته شدیم و به نفس نفس افتادیم. خدا جونم شکرت که تو اوج غم نگارو مثل سفیر شادی برام فرستادی ...

این روزها حال من اصلا خوب نیست فکر می کنم افسردگی گرفتم ،حال هیچ کسی رو ندارم ،این حس من انگار روی نگارم اثر گذاشته چون این روزها بهونه گیر شده ،صبح که می خواد وارد مهد بشه بی قراری می کنه و هزار بازی از خودش درمی آره که من پیشش بمونم واین حال منو بدتر میکنه خیلی خیلی بد ،عذاب وجدان می گیرم . خدایا خودت حال منو تغییر بده آخه من جز تو کسی رو ندارم.

...

برای همه وقتهایی که مرا به خنده واداشتی برای همه وقتهایی که برام حرف زدی برای همه وقتهایی که ازت جرأت و شهامت یاد گرفتم برای همه وقتهایی که در آغوشم بودی برای همه وقتهایی که با من به گردش اومدی برای همه وقتهایی که قابل تحسین بودی برای همه وقتهایی که باعث راحتی و آسایش من بودی برای همه وقتهایی که گفتی دوستت دارم برای همه وقتهایی که دوست داشتنی بودی برای همه وقتهایی که برام شادی آوردی برای همه وقتهایی که دلتنگم شدی برای همه وقتهایی که دلم برات تنگ شد برای همه وقتهایی که کودکانه دلداریم دادی برای همه وقتهایی که تو چشمام نگاه کردی و صدای قلبم رو شنیدی ...